Ήταν εκείνη η παντέρμη, νεκρική γη που απλωνόταν ολόγυρά μάς· και οι νέοι επιβάτες που είχαν ανέβει στο λεωφορείο ενόσω εκοιμόμουν και η όλη των εμφάνιση μού εθύμιζε κάτι σε επαναστάτες του 21'… που μού εσήμαναν πως είχαμε αφιχθεί σε έναν καινούργιο, παράξενο κόσμο, σαν άνοιξα τα μάτια μου εκείνο το πρωί. Σύντομα θα προσεγγίζαμε την Ιαϊσαλμέρη: την χαμένη μέσα στα βάθη της … [Read more...]

Με-το-που ανέτειλε εκείνο το πρωί ο ήλιος πάνω από την Υποήπειρο, αναγκάζοντάς με να ξεσφαλίσω τα νυσταγμένα μου μάτια, αυτό που αντίκρυσα ήταν κάτι το ολότελα διαφορετικό από εκείνο που απεχαιρετούσα κατά την δύση της προηγουμένης, όταν μόλις είχα επιβιβαστεί σ' εκείνο το κειμηλιακό λεωφορείο στην Βομβάη και αφήναμε πίσω μάς την πράσινη και βροχερή γη της Μαχαράστρας. Είχαμε … [Read more...]

Κατάμαυρος ήταν ο ουρανός και ένα ανιαρό ψιλόβροχο έπεφτε όταν, περασμένα μεσάνυχτα, η πτήση μου απ' το Χονγκ Κονγκ εύρισκε επιτέλους έδαφος στο λειψώς φωτισμένο, ως ερημωμένο, αεροδρόμιο Τσατραπάτι Σιβάτζι της Βομβάης. … [Read more...]