Πρώτη δουλειά: βρήκαμε κατάστημα τηλεπικοινωνιών και αγοράσαμε κάρτα SIM. Συνδεθήκαμε μέσω αυτής στο διαδίκτυο και κλείσαμε δωμάτιο σε ένα πανδοχείο στο κέντρο. Και ‘κεί αφίχθημεν μετά από τέσσερα χιλιόμετρα γοργοπατήματος παρά το υποβλητικό φαράγγι του Ποταμού Ραντζάν και ανά τις πλατιές λεωφόρους του κεντρικού Γερεβάν.
Μία ακάθαρτη σκάλα ενός ρημαγμένου σοβιετικού κτιρίου μας ανέβασε τρεις-τέσσερις ορόφους μέχρι την ρεσεψιόν.
«Καλησπέρα. Έχουμε κράτηση» είπα στην σιτεμένη, εύσαρκη, σκυθρωπή ρεσεψιονίστρια.
«Δεν έχουμε δωμάτιο» μού απάντησε.
«Μα πώς; Δεν με καταλάβατε. Είπα: έχουμε κράτηση.»
«Δεν έχουμε δωμάτιο» επαναδήλωσε ξερά, ανασήκωσε τους ώμους, και επέστρεψε στην ασχολία της.
Κατεβήκαμε στον δρόμο, καθίσαμε στο πεζούλι, και απευθυνθήκαμε στην εξυπηρέτηση πελατών της Booking. «Λυπάμαι πάρα πολύ για την ταλαιπωρία» και μπλαμπλαμπλά πληκτρολόγησε η εκπρόσωπος που συστήθηκε ως Λάουρα ή κάτι τέτοιο μα ήταν μάλλον κάποιος Ρατζού στο Μπανγκλαντές. «Δώστε μού πέντε λεπτά να δω πώς μπορώ να σας βοηθήσω». Άντε να δούμε, σκέφτηκα, μπας-και ξηγηθούν δωρεάν διαμονή σε πεντάστερο για αποζημίωση.
Μετά από καμμια-ώρα αναμονής στο πεζούλι, επανήλθε επιτέλους η Λάουρα: «Έψαξα και βρήκα κάποια άλλα διαθέσιμα καταλύματα στην περιοχή σας για αυτές τις ημερομηνίες. Σάς στέλνω τον σύνδεσμο να διαλέξετε και να κλείσετε όποιο θέλετε. Μπορώ να σας βοηθήσω σε κάτι άλλο;»
Πάτησα τον σύνδεσμο και είδα την σελίδα των αποτελεσμάτων αναζήτησης για Γερεβάν. «Ευχαριστώ πάρα πολύ» τής έγραψα αφού ξεπέρασα την εμβροντησία. «Με γλιτώνεις από τρομερό κόπο. Πού να καθόμουν τώρα να γυρεύω και να πιέζω όλα τα επτά γράμματα…»
Κάναμε κράτηση σε ένα άλλο, δύο τετράγωνα παραπέρα, και κινήσαμε κείσε. Μια-απ’-τα-ίδια, ούτε αυτοί είχαν δωμάτιο. Φαίνεται ήταν σύστημα των ντόπιων ξενοδόχων να δέχονται μόνο μετρητά επ’ αφίξεως και ποτέ να μην μπλοκάρουν ημερομηνίες ανεξαρτήτως διαθεσιμότητας. Πήραμε οπότε σβάρνα τις οδούς στο ρωτητό κι εν τέλει βρήκαμε μία οικονομική τρύπα σε έναν παρακμιακό, ημιυπόγειο ξενώνα με μία ευρύχωρη σάλα που άλλοτε πρέπει να στέγαζε κωλόμπαρο.
Μείναμε στο Γερεβάν τέσσερις ημέρες για προετοιμασία της επερχόμενης εξόρμησης και λίγη αξιοθέαση. Η πρώτη δραστηριότητα συνεστήθη από αγορά νέας εστίας υγραερίου και απόκτηση γενικής ιδέας ως προς το πού ενδέχεται να βρεθούμε στο προσεχές μέλλον. Κατά την δεύτερη δραστηριότητα, είδαμε την όπερα, πολλές εκκλησίες και λοιπά αρχιτεκτονικά στολίδια, πάρκα και πλατείες… και κατά την κορύφωση του προγράμματος, κατέστημεν οι μοναδικοί μη-συνοδεύοντες-ανηλίκους ενήλικες επιβαίνοντες στο τουριστικό τρενάκι τσουφτσούφ που έφευγε από της πόλης τον διάσημο παιδικό σιδηροδρομικό-σταθμό-μινιατούρα και ταξίδευε δέκα λεπτά περαδώθε στον πάτο του προαναφερθέντος Φαραγγιού Ραντζάν. Αυτό υπήρξε και το αγαπημένο μου μέρος στην πόλη, με τις δροσερές του φυσικές πισίνες εντός πυκνής βλάστησης.
Γενικά βρήκα το Γερεβάν αξιάρεστη, θεαματική, και ιδιαίτερη πόλη. Παρότι σοβιετικά στοιχεία όπως ομοιομορφία και υπερβάλλουσα μνημειακότητα ήταν έντονα, παραλλήλως έφερε ιδιότυπα γνωρίσματα όπως την λευκή πέτρα ως πιο διαδεδομένο δομικό υλικό και, φυσικά, τις πανταχού παρούσες ιδιόρρυθμες αρμενικές εκκλησίες. Χαρακτηριστικώς δε, αντί των γραμμωμένων και βλοσυρών αγαλμάτων των ρωσικών πόλεων, το Γερεβάν στην κεντρική του πλατεία φιλοξενούσε συλλογή γλυπτών του Μποτέρο.
Ήταν επίσης ζωντανότατο· μία από τις λίγες πόλεις παγκοσμίως όπου έχω πετύχει πυκνότητα καφετεριών, μπαρ, και εστιατορίων ανάλογη με αυτήν της Αθήνας. Το πλείστον αυτών ήταν μοντέρνα και ποιοτικά. Τρανταχτή, δυσάρεστη εξαίρεση απετέλεσε το ελληνικό γυράδικο Mr Gyros με μότο «Greek, fresh, fast» όπου περιμέναμε σαράντα λεπτά για μία μικροσκοπική απομίμηση πιτόγυρου από ανεπαρκώς ζεσταμένα κατεψυγμένα προϊόντα στην τιμή κλέφτικου αρνιού.
Ο ιδιαιτέρως νεαρός πληθυσμός, καίπερ απέχων παρασάγγας από την ανεφάμιλλη μεγαθυμία των κατοίκων της αρμενικής υπαίθρου, ήταν ευγενέστατος για δεδομένα πρωτεύουσας. Υπήρχαν όμως και αρκετοί λεχρίτες, όπως εκείνοι οι λωποδύτες σε εκείνη την οικτρή ταβέρνα…
Σαν κοντοσταθήκαμε απέξω για μια γοργή ματιά, όρμησαν στον δρόμο να μας τραβήξουν μέσα σχεδόν με το ζόρι. Μολονότι ο χώρος κάθε άλλο ήταν παρά ελκυστικός, από λύπηση και-μόνο της απελπισίας των, είπαμε να μπούμε για ένα πρόχειρο πρόγευμα. Μη-εξοικειωμένος ακόμη καλώς με την ισοτιμία, μόνο πολύ αργότερα και μακριά αντελήφθην πως είχαμε πληρώσει την παραγγελία εις τετραπλούν. Αν-και το ποσό δεν άξιζε το περπάτημα, από πείσμα και-μόνο γύρισα να ζητήσω τα ρέστα.
Διευκρινιστικά, έγραψαν τότε λογαριασμό—χρεώνοντας διπλά όσα είχαμε παραγγείλει και προσθέτοντας αυτοσχεδίως κόστη για λαδόξυδο, αλατοπίπερο, χαρτοπετσέτες, και ό,τι τών κατέβαινε στο κεφάλι έως ότου συμπληρωθεί το τίμημα—όπως αρνηθούν να επιστρέψουν φράγκο. «Δεν έχουμε χρόνο» δικαιολόγησαν το γιατί δεν έχουν ενημερώσει τον κατάλογο. «Δεν έχει τηλέφωνο» επέξηγησαν το γιατί αδυνατούν να καλέσουν το αφεντικό. Με αρμένικο ξεχέσιμο και παραλίγο άσκηση σωματικής βίας με πέταξαν έξω όταν απείλησα πως θα φωνάξω αστυνομία… Κι εκεί-που μιλούσα με την αστυνομία στο κατώφλι, ως διά μαγείας εμφανίστηκε το αφεντικό στην πόρτα, χειρονομώντας απεγνωσμένα με το ένα χέρι να κλείσω το τηλέφωνο και τείνοντας με το άλλο τα ρέστα.
Κάπως έτσι πέρασαν οι μέρες στο Γερεβάν. Και ένα ηλιόλουστο πρωινό, κατεβήκαμε στον σταθμό.
Βίντεο
Φωτογραφίες από το Γερεβάν
Δες (και αν θες χρησιμοποίησε) όλες μου τις φωτογραφίες από το Γερεβάν.
Στέγαση και δραστηριότητες στην Αρμενία
Γνωστοποίηση συνεργατικών σχέσεων: Εφόσον αγοράσεις αγαθά ή υπηρεσίες μέσω των εμπεριεχομένων στην παρούσα ιστοσελίδα συνδέσμων, ενδέχεται να προσλάβω κάποιο μικρό ποσοστό από το κέρδος του πωλητή δίχως να χρεωθείς επιπλέον δραχμή. Θα συνδράμεις λίαν εκτιμιτέως στην διατήρηση και περαιτέρω εμπλουτισμό αυτού του ιστοχώρου. Ευχαριστώ!
Το Stay22 είναι ένα χρήσιμο εργαλείο που σού επιτρέπει να αναζητήσεις και να συγκρίνεις καταλύματα και εμπειρίες από διαφορετικές πλατφόρμες πάνω στον ίδιο κομψό χάρτη. Καθόρισε τις προτιμήσεις σου στις ρυθμίσεις.
