Μετάφραση

Σαν περνούν οι στιγμές που συνθέτουν μία πληκτική μέρα
Σπαταλάς και χαραμίζεις τις ώρες απερίσκεπτα
Περιφερόμενος σε ένα κομμάτι εδάφους στην πόλη σου
Περιμένοντας κάποιον ή κάτι να σού δείξει τον δρόμο

Κουράστηκες να ξαπλώνεις στην λιακάδα· να μένεις σπίτι για να βλέπεις την βροχή
Είσαι νέος και η ζωή είναι μακρά και μένει χρόνος να σκοτώσεις σήμερα
Και έπειτα, μια μέρα καταλαβαίνεις πως δέκα χρόνια έχουν μείνει πίσω σου.
Κανείς δεν σού είπε πότε να τρέξεις· έχασες την βολή εκκίνησης

Έτσι λοιπόν τρέχεις και τρέχεις για να προλάβεις τον ήλιο, αλλά βυθίζεται
Τρέχει από γύρω ώστε να βγει ξανά από πίσω σου
Ο ήλιος είναι σχετικά ίδιος αλλά εσύ είσαι μεγαλύτερος
Λαχανιασμένος και μια μέρα σιμότερα στον θάνατο

Κάθε έτος συντομεύει· ποτέ δεν φαίνεται να βρίσκει τον χρόνο
Σχέδια που είτε καταλήγουν στο τίποτε είτε σε μισή σελίδα μουτζούρες
Το να εμμένεις σε μία σιωπηλή απελπισία είναι η αγγλική νοοτροπία
Η ώρα έφυγε· το τραγούδι τέλειωσε
Νόμιζα πως θα είχα κάτι ακόμη για να πω

Σπίτι, πάλι σπίτι
Μου αρέσει να είμαι εδώ όταν μπορώ
Όταν έρχομαι σπίτι κρυωμένος και κουρασμένος
Είναι ωραία να ζεσταίνω τα κόκκαλά μου δίπλα στην φωτιά
Πέρα μακριά, μετά από την πεδιάδα
Το κουδούνισμα του σιδερένιου κώδωνα
Καλεί τους πιστούς να γονατίσουν
Για να ακούσουν τα απαλά προφερόμενα μαγικά ξόρκια

Πρωτότυπο

Ticking away the moments that make up a dull day
You fritter and waste the hours in an offhand way.
Kicking around on a piece of ground in your hometown
Waiting for someone or something to show you the way.

Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain.
You are young and life is long and there is time to kill today.
And then one day you find ten years have got behind you.
No one told you when to run, you missed the starting gun.

So you run and you run to catch up with the sun but it’s sinking
Racing around to come up behind you again.
The sun is the same in a relative way but you’re older,
Shorter of breath and one day closer to death.

Every year is getting shorter never seem to find the time.
Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines
Hanging on in quiet desperation is the English way
The time is gone, the song is over,
Thought I’d something more to say.

Home, home again
I like to be here when I can
And when I come home cold and tired
Its good to warm my bones beside the fire
Far away across the field
The tolling of the iron bell
Calls the faithful to their knees
To hear the softly spoken magic spells