Μετά από πεντακόσια περίπου χιλιόμετρα ευχάριστης διαδρομής μέσα στην έρημο Καλαχάρι, φτάσαμε στο Μαούν: την πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Μποτσουάνας, όπου θα διαμέναμε απόψε. Προτού κάνουμε οτιδήποτε άλλο, πήγαμε στο αεροδρόμιο να υποδεχθούμε κάποιους φίλους που θα αφικνύονταν εκεί, και θα μας προσσυντρόφευαν για λίγες από τις επόμενες ημέρες. Ενόσω τους περιμέναμε, καθίσαμε να … [Read more...]

Τελικά διανυκτερεύσαμε σε μία κατασκήνωση κοντά στην πόλη Νάτα, απ’ όπου το επόμενο πρωί συνεχίσαμε την πορεία μας, στραμμένοι πλέον προς τον βορρά. Κατά το μεσημεράκι φτάσαμε στο βορειοανατολικό άκρο της χώρας, όπου ευρίσκεται το Εθνικό Πάρκο Τσόμπε. Κατασκηνώσαμε, και μετά από την απαραίτητη μεσημβρινή ανάπαυση, κινήσαμε προς την όχθη του ποταμού Τσόμπε που διαρρέει το … [Read more...]

Κατά το απογευματάκι φτάσαμε στον τόπο που θα διανυκτερεύαμε εκείνη την πρώτη μας νύχτα στην Μποτσουάνα: μία κατασκήνωση μέσα στην ζωγραφιστής ομορφιάς περιβάλλουσα ημιέρημο, λίγο έξω από μία πολίχνη ονόματι Ghanzi.Νωθρές ώρες περάσαμε εκείνο το απόγευμα, φέρνοντας βόλτες γύρω από την κατασκήνωση και βιώνοντας την βαθιά γαλήνη που διέπνεε το ονειρόπλαστο τοπίο, μέχρι το … [Read more...]

Έτσι λοιπόν η ζωή σ’ εκείνη την πόλη κυλούσε στους ιδιόμορφους μεν, ήσυχους και τακτικούς δε, ρυθμούς της. Η Μποτσουάνα μπορεί ως χώρα να καυχηθεί υπέρ της ευφημίας που φέρει ως η μακράν πιο προοδευτική κοινωνικά, σταθερή πολιτικά, αδιάφθορη, και ειρηνική χώρα της Αφρικανικής Ηπείρου. Η χώρα αυτή έπαυσε να αποτελεί προτεκτοράτο του Ηνωμένου Βασιλείου και ανεκηρύχθη ανεξάρτητη … [Read more...]

Κατά το προμεσήμερο είχαμε αφιχθεί στα σύνορα. Περάσαμε το συνοριακό φυλάκιο της Ναμίμπιας· και αμέσως μετά, το φυλάκιο της χώρας εκείνης που θα ήταν η δεύτερη και τελευταία χώρα ― μετά την Νότια Αφρική ― που θα μού επέτρεπε είσοδο άνευ βίζας. Είχαμε μπει στην Μποτσουάνα.Ευρισκόμασταν ήδη στην καρδιά της ερήμου Καλαχάρι. Συνεχίσαμε να κατευθυνόμαστε ανατολικά εν μέσω των … [Read more...]

Μόλις λίγα λεπτά αφότου ανοιχθήκαμε στο έλος, πέσαμε πάνω σε μία μεγάλη οικογένεια ιπποποτάμων. Κρατώντας τις πιρόγες στενά συναγμένες αναμεταξύ τών, απομακρυνθήκαμε γοργά, διαπλέοντας άκρη-άκρη στην όχθη· ενώ ο πατριάρχης ιπποπόταμος είχε αρχίζει να μας κοντοσιμώνει απειλητικά διατεθειμένος, ξεφυσώντας και ανοίγοντας διάπλατα τα τρομακτικά του σαγόνια, σαν να μάς έλεγε: «Πάρτε … [Read more...]

Κατά το λιόγερμα πια, ξεμακρύναμε με τον νέο μου φίλο τον Ράστα από την κατασκήνωση, και την πέσαμε στην όχθη που είχαμε αράξει τις πιρόγες να πιούμε ένα παχύ τετράφυλλο.Από την στιγμή που είχα εχθές πρωτοαντικρίσει αυτά τα ευέλικτα μονόξυλα, μού είχε γεννηθεί η επιθυμία να μάθω να τα κουμαντάρω. Τώρα ήταν η ευκαιρία. Έπεισα τελικά τον Ράστα, και βγήκαμε για βαρκάδα. Ρίξαμε το … [Read more...]

Φτάνοντας τελικά στα όρια του λειμώνα, όπου εκεί ευρίσκονταν οι παρυφές ενός πυκνού ρουμανιού, συναπαντήσαμε μία ελεφαντίνα με τα μικρά της. Με εξαιρετική προσοχή να μην σταθούμε εμπόδιο ανάμεσά τών ― πράγμα που θα εξαγρίωνε την μητέρα ― αρχίσαμε να την πλησιάζουμε αργά-αργά. Αυτό το ζωντανό ήταν πραγματικά τεράστιο. Μπορούσαμε να νιώσουμε το έδαφος να τρέμει σε κάθε της βήμα, … [Read more...]

Προσπεράσαμε το Μαούν και στραφήκαμε βόρεια. Προς τα εκεί ευρισκόταν εκείνο το απίθανο μέρος που θα περνούσαμε το επόμενο διήμερο. Τέτοιες συγκλονιστικές παραστάσεις έμελλε εκεί να διαδραματίσει η αρχικαλλιτέχνιδα φύση μπρος στα μάτια μού, που θα έκαναν την φαντασία μου να κοκκινίσει από ντροπή.Πηγαίναμε στο δέλτα του μεγάλου ποταμού Οκαβάνγκο. Ο ποταμός αυτός πηγάζει από την … [Read more...]