Είχα προλίγου ξυπνήσει, πρωινιάτικα, νωρίτερα απότι συνήθιζα, και έπινα καφέ δίπλα στον γυάλινο τοίχο. Από το ύψος τριαντακάτι ορόφων, ατένιζα ένα ευρύ μεν, αναλογικά δε απειροελάχιστο τμήμα του συνονθυλεύματος τσιμέντου, ατσαλιού, υάλου, ασφάλτου, και της αποκειπάνω προσομοιάζουσας μυρμηγκιά ανθρωποπλημμύρας που συνέθεταν την θαυμαστή τερατούπολη της Σαγχάης.Ο λόγος που ήμουν … [Read more...]