Που δεν σε συγχωρεί κανείς
Γι’ αυτό μονάχος κάθεσαι και κλαις τις σιωπηρές τις νύχτες
Με δάκρυα απελπισίας και λυγμούς σπαρακτικούς
Πνιγμένος μεσ’ στις ενοχές και τις φρικτές τις τύψεις
Κανείς ποτέ δεν σ’ άκουσε
Που απεγνωσμένος αλυχτούσες μέσα στην σιωπή σου
Γυρεύοντας συγχώρεση για μόνη απαντοχή
Σε μια μετάνοια θλιβερή αιώνια καταδικασμένος
Ποτέ σού δεν κατάλαβες
Το ότι συγχώρεση δεν ζήτησες ποτέ από κανέναν
Το ότι κανείς δεν το γνωρίζει το μαρτύριο που βιώνεις
Το ότι εσύ ποτέ δεν μπόρεσες να συγχωρέσεις τον εαυτό σου
Αλλά δεν είναι αυτό που σε ταλαιπωρεί
Δεν είν’ βαρειά συνείδηση που τρώει και στοιχειώνει την ψυχή σου
Μα είναι κάτι που δεν ξέρεις και δεν μπορείς να φανταστείς
Το πως δεν έφτεξες σε τίποτε· ποτέ δεν έβλαψες κανέναν
