Στίχοι
Κείνο το πρωί
Ήταν κρύο πολύ
Η πόλη έρημη και τόσο μουντή
Μού ‘χε μαυρίσει η ζωή
Τριγυρνούσα χαμένος
Ο νους μου δεν ήταν εκεί
Τον είχες κλέψει εσύ
Αυτήν την νύχτα την περαστική
Που επεράσαμε μαζί
Αυτήν που έφυγε πάει
Δεν θα ξαναρθεί
Και δεν σού είπα αχ γιατί
Αυτά που έπρεπε να σού είχα πει
Μα γιατί μα γιατί
Είχα να σού πω
Λόγια ένα σωρό
Για το πώς νιώθω να σού εκφραστώ
Πως ίσως και να σ’ αγαπώ
Μα δεν σού είπα ούτε λέξη
Θα ήταν περιττό
Και καθόλου σωστό
Αφού θα έπρεπε να εξαφανιστώ
Αυτό το κρύο πρωινό
Και περάσανε χρόνια
Μα ακόμη δεν μπορώ
Απ’ το φτωχό μου το μυαλό
Την θύμησή σου να ξεφορτωθώ
Που σού ‘πα μόνο ευχαριστώ
Σ’ ήθελα πολύ
Μα δεν σού τό ‘πα, δεν τολμούσα, σε ένιωθα ψυχρή
Αχ πόσο μ’ είχε συνεπάρει αυτή η νύχτα η γοητευτική
Και δεν μπορούσα να δεχθώ πως έφεξε πρωί
Πώς να σ’ τό ‘χα πει
Δεν μπορούσα, δεν γινόταν να μείνω άλλο εκεί
Την θλιμμένη σου την όψη να θωρώ την σαγηνευτική την τόσο μελαγχολική
Που μού πονούσε την ψυχή
Θα σού τά ‘χα πει
Εάν στ’ αλήθεια το μπορούσα να σ’ είχα ερωτευθεί
Ίσως αν σ’ είχα συναντήσει σε μιαν άλλη περασμένη εποχή
Τότε που ακόμη ωνειρευόμουν με διάθεση αγνή
“Спасибо за эту прекрасную ночь”,
Я тебе сказал, и ты меня презрела.
И так я один ушёл в холодное утро,
и ты с тех пор воспоминанием стала.
“Спасибо” мне только удалось сказать,
Вместо всего, что ты услышать хотела.
И снова теперь после всех этих лет
Я тебе только скажу спасибо, спасибо.
