Ξεκίνημα Αυγούστου 2019, ευρέθην στην Χαλκίδα και έχαιρον της μοναδικής ευκαιρίας να συμμετάσχω στην παρθενική διοργάνωση του ιστιοπλοϊκού αγώνα Ρεγκάτα Νήσος Εύβοια 2019.
Οι πρωτεργάτες αυτής της διοργάνωσης εδήλωσαν ότι ενεπνεύσθησαν αυτόν τον αγώνα ύστερα από ένα άρθρο του National Geographic που κατέταξε την Εύβοια ανάμεσα στους 10 καλύτερους προορισμούς για ιστιοπλοΐα παγκοσμίως. Όντας Ευβοιώτης και ο ίδιος, δεν θα μπορούσα παρά να συμφωνήσω, όχι μόνο σχετικά με το ιστιοπλοϊκό κομμάτι, αλλά και να επαυξήσω, έχοντας ταξιδεύσει σχεδόν στις μισές χώρες του πλανήτη, διατεινόμενος πως η Εύβοια είναι το αριστούργημα της επιγείας δημιουργίας.
Η ρεγκάτα διήρκησε μία εβδομάδα, από την Χαλκίδα μέχρι την Κύμη. Η διοργάνωση ήταν άψογη πέραν πάσης προσδοκίας και προήγαγε αυτήν την εκδήλωση από έναν απλό ιστιοπλοϊκό αγώνα σε μίαν εορτήν μεγίστης σπουδαιότητος για τον τόπο. Τα θερμά μου συγχαρητήρια και ευχαριστίες στους εμπνευστές και διοργανωτές της ρεγκάτας για την ανεφάμιλλη προσπάθεια, καθώς και τις καλύτερες ευχές μου για την καθιέρωση και περαιτέρω βελτίωσή της στο μέλλον.
Έτσι το λοιπόν μού εδόθη η ευκαιρία να συναπαρτίσω το πλήρωμα του σκάφους Αδράστεια με κυβερνήτη τον Θανάση Κοκόνο. Έχοντας πακετάρει μια μικρή τσάντα εφόδια και την κιθάρα, κατέβην εκείνο το πρωί στην παραλία της Χαλκίδας όπου μια τριανταριά ιστιοφόρα περίμεναν δεμένα την επικείμενη έναρξη της Ρεγκάτας Εύβοια 2019. Ακολουθεί μία ευσύνοπτη αφήγηση των εμπειριών μου κατά την διάρκεια της επομένης εβδομάδας.
Ημέρα 1η: Αγώνας από την Χαλκίδα στην Λίμνη
Βόρειος άνεμος εφυσούσε σαν τρελός και είχε επιφέρει σάλο τρομερό στον Βόρειο Ευβοϊκό Κόλπο. Η εκκίνηση εδόθη λίγο μετά την 10η πρωινή και μια σωρεία ιστιοφόρων έφυγαν βολίδα, γραμμή προς Λίμνη.
Ο άνεμος ίσως ήταν τελικά λίγο δυνατότερος απόσο εχρειάζετο. Κατέστησε τον αγώνα κατιτί επεισοδιακό. Ένα σπασμένο άλμπουρο, ένα σπασμένο πηδάλιο, μπόλικα σχισμένα πανιά, και πολλή ανακατωσούρα.
Γκάπα-γκούπα, πάνω-κάτω, τελείως μούσκεμα, με ένα μόνο τακάρισμα, ετερματίσαμε τελικά στην Λίμνη νωρίς το απόγευμα. Έδεσαν όλα τα σκάφη όπως-όπως στο ανάπλατο λιμανάκι της Λίμνης κι επήραν τα πληρώματα ν’ ανασυγκροτηθούν ύστερα από αυτήν την απαιτητική πορεία.
Άλλοι επήραν να κάνουν δουλειές στα σκάφη, άλλοι εκίνησαν στις παραλίες, κάμποσα άτομα εμαζευτήκαμε στο καφενείο δίπλα απ’ το λιμανάκι και δεν εκουνήσαμε ρούπι μέχρι το βραδάκι· τυπικό ελληνικό καλοκαιρινό απόγευμα.
Το βράδυ επραγματοποιήθη η τελετή απονομών της πρώτης αυτής ιστιοδρομίας. Έπαιξαν φαΐ και μπύρες εν αφθονία, μουσική, τονωτικοί λόγοι… ωραία πράγματα.
Ημέρα 2η: Από την Λίμνη στους Ωρεούς
Γαληνής ευδίας επικρατούσας, εμαζεύτηκαν τα πληρώματα εκ νέου στα παράκτια καφενεία της Λίμνης. Σήμερα δεν είχε αγώνα το πρόγραμμα. Έπρεπε μόνο να μεταβούμε χαλαρά στους Ωρεούς όπου θα διεξαγόταν την επαύριον η δεύτερη ιστιοδρομία. Έτσι και νωθρά-νωθρά ξεκόλλησαν σιγά-σιγά τα πληρώματα απ’ τα καφενεία κι επήραν να λύνουν τα σκάφη.
Κι εμείς ξεκινησάμε τελικά μετά το μεσημέρι. Στον Ευβοϊκό επεκρατούσε μπουνάτσα και ο ήλιος αχτινοκοπανούσε ανελέητα. Σαν επεράσαμε με τα πολλά τα Λιχαδονήσια και εμπήκαμε στον Κόλπο του Αρτεμισίου, ελησσομάνησε ένας απηλιώτης προερχόμενος από το Αιγαίο.
Συνεχίσαμε με μηχανή, αναπηδώντας βίαια στα μετωπικά κύματα, μέχρι που εμπήκαμε στο λιμάνι των Ωρεών λίγο πριν την δύση του ηλίου. Απόψε δεν είχε εκδηλώσεις και γλέντια, έτσι και το βράδυ επέρασε αραχτά.
Ημέρα 3η: Τρίγωνο στον Κόλπο του Αρτεμισίου
Ξύπνησαν τα πληρώματα και ανοίχθησαν τα σκάφη στον Κόλπο του Αρτεμισίου αναμένοντας την εκκίνηση του σημερινού αγώνα.
Το πρωί η θάλασσα ήταν λάδι και ο άνεμος δεν εφαινόταν να έχει διάθεση να συνδράμει στην διεξαγωγή ενός καθώς πρέπει αγώνα. Εξού και απεφασίσθη από την επιτροπή να κόψει το προβλεπόμενο όρτσα-πρίμα και να κάνει μόνο το τρίγωνο, μειώνοντας έτσι σημαντικά το μήκος της διαδρομής.
Τελικά εσήκωσε αρκετό αεράκι για να γίνει μια ευχάριστη ιστιοδρομία. Η πρώτη σημαδούρα ετέθη βόρεια των Ωρεών, κοντά στο Αργυρόνησο. Εβγήκαμε με μπόλικα τακαρίσματα, και εστραφήκαμε μπαλονάτοι προς το νησάκι Άγιος Νικόλαος, έξω απ’ τον κολπίσκο δίπλα απ’ το χωριό Παγώνι. Ύστερα πίσω πάλι προς Ωρεούς όπου και ετερματίσθη και αυτή η δεύτερη ιστιοδρομία της ευβοϊκής Ρεγκάτας.
Ημέρα 4η: Εκδρομή στους Καταρράκτες του Δρυμώνα και στην Μονή του Οσίου Δαυίδ
Σήμερα το πρόγραμμα ήταν ελεύθερο και προέβλεπε παραμονή στους Ωρεούς, όπου το βράδυ θα ελάμβανε χώρα η απονομή των επάθλων για την χθεσινή ιστιοδρομία.
Προς μεγάλη μου έκπληξη και χαρά, η διοργάνωση είχε μεριμνίσει ακόμη και για εκδρομή στην Βόρεια Εύβοια. Εγέμισαν δύο λεωφορεία κι επήραμε τον δρόμο.
Πρώτη στάση οι παραμυθένιοι Καταρράκτες του Δρυμώνα, στους πρόποδες του Ξηρού Όρους. Είχα πλέον μιας δεκαετίας να πάω καλοκαίρι σε αυτό το μέρος και βρήκα την ευκαιρία ιδιαιτέρως αρμόζουσα.
Επομένη στάση η ευρισκομένη κοντά στο τοπικό χωριό του Δρυμώνα Μονή του Οσίου Δαυίδ. Γενικότερα δεν είμαι και πολύ των μοναστηρίων, έτσι και δεν είχα ξαναπάει εκειπέρα πρωτύτερα· ούτε καν την ύπαρξη του εγνώριζα η αλήθεια είναι. Αν και κάτι υπέρ του δέοντος εμπορικό – όπως είθισται να είναι τα μοναστήρια εξάλλου – βρήκα την εκεί βραχεία παραμονή αρκετά τερπνή.
Τελευταία στάση ένα οινοποιείο κοντά στο χωριό Γιάλτρα. Εκεί απελαύσαμε ποιοτικό ευβοϊκό κρασάκι και την προνομιούχα θέα προς τον γαληνό Κόλπο της Γιάλτας.
Πίσω στους Ωρεούς, το βράδυ είχε το καλύτερο γλέντι όλης της διοργάνωσης. Μπόλικο και καλό φαγητό και κρασί· παραδοσιακοί χοροί από τον χορευτικό σύλλογο ομογενών Βουκουρεστίου· και υπέροχη μουσική από τοπικό συγκρότημα – ιδίως το μπουζούκι τα έσπασε· θα το θυμάμαι για καιρό.
Ημέρα 5η: Αγώνας από τους Ωρεούς στο Ψαροπούλι
Προτελευταία ιστιοδρομία σήμερα με προορισμό το χωριό Ψαροπούλι, κοντά στα Βασιλικά Ευβοίας.
Ο άνεμος δεν ήταν ιδιαιτέρως ισχυρός αλλά μας εταξίδευσε. Κατάορτσα ολημέρα, ελιώσαμε στο τακάρισμα. Η πορεία παρά την βορρινή ευβοϊκή ακτή ήταν ασυναγώνιστης ομορφιάς.
Ετερματίσαμε τελικά στο Ψαροπούλι αργά το απόγευμα. Μια μπυρούλα· βουτιά στα γαλανά νερά κατά το ηλιοβασίλεμα· λίτη – εν συγκρίσει με τις προηγούμενες – τελετή απονομών το βραδάκι… και ύπνο για συγκέντρωση δυνάμεων για την αυριανή, τελευταία, μακρά ιστιοδρομία.
Ημέρα 6η: Άγωνας από το Ψαροπούλι στην Κύμη
Φύλλο δεν εσειόταν νωρίς το πρωί εκείνο στο Ψαροπούλι. Η επιτροπή ηναγκάσθη να μεταφέρει την εκκίνηση αρκετά έξω από την ακτή ούτως ώστε αυτή να μπορέσει να γίνει.
Με περιοδικά ψευτοφυσήματα από την ανατολή εκινηθήκαμε κουτσά-στραβά, και κατά το απόγευμα είχαμε φτάσει στο ύψος του χωριού Πήλι, λίγο πριν το Σαρακήνικο.
Μέχρι εκεί ήταν. Ύστερα εμείναμε εκεί να επιπλέουμε ξυλάρμενοι υπό τον βασανιστικά καυτό ήλιο για αρκετές ώρες. Τελικά επήλθε απόφαση εγκατάλειψης από το σκάφος μας και λίγα ακόμη άλλα. Εβάλαμε μηχανή κι εφύγαμε γραμμή προς Κύμη.
Οι αποσπερνές θέες της ερημικής ευβοϊκής ακτής και των αγερώχων ευβοϊκών βουνών υπέρ τής ήταν ψυχαγαλλιαστικές. Εκεί που μας είχε πάρει η νύχτα κι επλέαμε όμορφα κι ωραία προς την Κύμη, εσήκωσε τελικά έναν άνεμο τρελό κατάπριμά μάς. Με λίγη υπομονή ακόμη θα μπρούσαμε να είχαμε τερματίσει, αλλά δεν πειράζει.
Τελικά εμπήκαμε στο λιμάνι της Κύμης λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Κατά την διάρκεια της νύχτας, κατέφθαναν το ένα μετά το άλλο τα τερματίζοντα σκάφη. Την επομένη το μεσημέρι επραγματοποιήθη η τελετή λήξης που έδωσε τέλος στην πρώτη αυτή Ρεγκάτα της Ευβοίας.
