Ένα εκ των πολλών που διαφοροποιούν τους Αιθίοπες από τους λοιπούς αφρικανικούς λαούς είναι επίσης η θρησκεία. Εκεί που το Ισλάμ και οι διάφορες δυτικές χριστιανικές εκκλησίες αποτελούν τα κυρίαρχα δόγματα σε όλη την υπόλοιπη ήπειρο, στην Αιθιοπία η πλειονότητα του πληθυσμού είναι πιστοί της ανατολικής ορθόδοξης εκκλησίας. Η Αιθιοπία τυγχάνει επίσης να είναι και το δεύτερο, μετά την Αρμενία, αρχαίο βασίλειο που υιοθέτησε τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία.
Αυτή η ιστορία είναι απόσπασμα από το βιβλίο μου «Από το Κέιπ Τάουν στην Αλεξάνδρεια», στο οποίο αφηγούμαι το επικό, μοναχικό μου ταξίδι από άκρη σε άκρη της σαγηνευτικής Αφρικής, και διαβιβάζω μία σοβαρή μεν, γλαφυρή δε, απεικόνιση της ετερόμορφης και ιδιάζουσας αφρικανικής πραγματικότητας.
Η πόλη όλη είναι γεμάτη από αριστοτεχνικής κατασκευής, παλαιότερες και νεότερες εκκλησίες. Μεγάλο ενδιαφέρον είχε να στήνεσαι έξω από αυτές και να παρατηρείς: τους ρασοφόρους και γενειοφόρους, συνήθως παχείς ιερείς να διέρχονται ράθυμα πέρα-δώθε, ικανοποιημένοι, καθώς φαινόταν, από τις τρυφηλές ζωές των· τα μπουλούκια των βαλαντωμένων ζητιάνων που, είτε από ανάγκη είτε από επάγγελμα, απάντεχαν την ελεημοσύνη των συνανθρώπων των· τους διάφορους συνωστιζόμενους τσαρλατάνους που εμπορεύονταν εικονούλες, σταυρουδάκια, και λοιπά θαυματουργά τσουμπλέκια προς τους δύσμοιρους και κατατρεγμένους θεοφοβούμενους, που μπάς-και ελαφρύνουν τα βάρη της ύπαρξής των, σύχναζαν εκεί να ασπάζονται τοίχους και να εκτελούν γονυπετείς ικεσίες· και πολλά άλλα, που έδιναν νομίζω μία καλή αναπαράσταση των δρωμένων έξω από μία ελληνική εκκλησία κατά την διάρκεια του μεσαίωνα.
Κατιτί συμβιβαζόμενοι με την Γένεση της Βίβλου, οι Αιθίοπες επίσης παινεύονται ότι η χώρα των είναι η κοιτίδα του ανθρωπίνου γένους. Πράγμα που κάνουν δικαίως μάλλον· μιάς-και από αυτής της χώρας τα χώματα έχουν εκσκαφθεί οι σκελετοί πολλών εκ των αρχαιοτέρων πρωτόγονων ανθρωποειδών, συμπεριλαμβανομένου και του αρχαιοτέρου όλων: της πασίγνωστης αυστραλοπιθηκίνας Λούσι· της οποίας τα λίγα και μικρά οστά έτυχε να δω εκτιθέμενα στο εθνικό μουσείο της πόλης. Πού να φανταζόταν τώρα και αυτή η κακομοίρα ότι κάποια ύστερα δίποδα θα ξέθαβαν τα κοκκαλάκια της, τρία εκατομμύρια χρόνια μετά τον θάνατό της, για να τα τοποθετήσουν σε ένα υάλινο κουβούκλιο.
