Άξιο παρατήρησης είναι το πώς η ενσυνειδησία του επικείσθαι ευχάριστες ώρες δύναται να εξουδετερώσει καθεμία κούραση. Σε αντιδιαστολή, παραδείγματος χάρη, με το «πρέπει να σηκωθώ να πάω στην οικοδομή να κουβαλάω μαδέρια για το επόμενο οκτάωρο», το «γουστάρω να σηκωθώ να πάω να εξερευνήσω έναν πρωτοϊδωμένο τόπο μέχρι να μού την καρφώσει να κάνω κάτι άλλο» επιδεικνύει ολοφάνερα … [Read more...]
Στα Όρη Usambara: τα μαγεμένα βουνά της Τανζανίας
Ήταν μόλις κατά το πέρας του συθάμπου, όταν ξαφνικά αντικρίσαμε ενώπιόν μάς εκείνο το εξέχον θέαμα. Ήταν ένα βουνό. Ένα βουνό από εκείνα τα τόσο θηριώδη και μεγαλοπρεπή, που κάνουν την ψυχή σου να σκιρτήσει και την καρδιά σου να αναπηδήσει στην θέασή των και-μόνο. Και σού ξυπνούν τοιαύτη διάπυρη λαχτάρα να τα ανέβεις και να μοιραστείς μαζί τών λίγη από την υψηλότητά των, που … [Read more...]
Όταν πέτυχα την Μεγάλη Μετανάστευση των Γκνου στο Serengeti
Το όλο σκηνικό είχε αρχίσει να καταντάει λιγουλάκι ανιαρό. Πηγαίναμε για ώρα και δεν είχαμε δει τίποτε το ιδιαίτερα ενδιαφέρον, μέχρι που τελικά κάτι μάς κίνησε την προσοχή. Στην αρχή δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε τι ήταν. Μόνο απορούσαμε, διακρίνοντας στο βάθος κάτι σαν… μία δολιχή μαύρη γραμμή να τέμνει την πεδιάδα στην μέση και να εκτείνεται ως αμφότερα τα πέρατα του … [Read more...]
Κιγκάλι: Η διαμονή μου στην πρωτεύουσα της Ρουάντας
Η τύχη μού χαμογέλασε πάλι, όταν με-το-που βγήκα από τον χώρο του φυλακίου, πέτυχα ένα μικρολεωφορείο έτοιμο προς αναχώρηση για Κιγκάλι. Επιβιβάστηκα και ξεκινήσαμε αμέσως. Το ταξίδι αυτό προς την πρωτεύουσα προδιαγραφόταν σύντομο. 150 μόλις χιλιόμετρα απείχαμε από αυτήν, και ο δρόμος ήταν καλός.Ωστόσο, εν τέλει δεν αποδείχθηκε διόλου σύντομο. Τέσσερις ώρες είχαμε κλείσει στον … [Read more...]
Ταξίδι στον Ναό της Χατσεψούτ και την Κοιλάδα των Βασιλέων στην Αίγυπτο
Κατά την δεύτερή μου, τώρα, εξόρμηση, ευτύχησα να δω από κοντά όλα αυτά που τόσο αλλιώτικα φάνταζαν πρώτα από τα ψηλά. Πήρα ένα από τα πρώτα καραβάκια της γραμμής, και σύντομα, με ένα πηδηματάκι εγκατέλειπα το σκαρί, θέτοντας πόδι στην δυτική όχθη του Νείλου. Αντάλλαξα χαιρετισμούς με έναν ερωδιό, που στητός και καμαρωτός στεκόταν παρά την όχθη, ξανοίγοντάς με επίμονα και … [Read more...]
Η Πτήση μου από την Αθήνα στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής
Στάθηκα όρθιος και φορτώθηκα τους σάκους μου ― δύο τω αριθμώ, ένας μεγάλος στην πλάτη και ένας μικρότερος επίστηθα· μια εικοσαριά κιλά πάνω-κάτω, όλα μου τα υπάρχοντα από την στιγμή εκείνη και στο εξής. Έριξα μία τελευταία ματιά στον ελληνικό ουρανό, ξεφύσηξα, και με μία μεταβολή, ξεκίνησα. Λίγα βήματα ύστερα, άνοιξαν εμπρός μού τα φύλλα της αυτοθύρας του αεροδρομίου. Τα … [Read more...]
Οι Μαγκούστες Σουρικάτες που με επισκέφτηκαν όταν κατασκήνωνα στην Έρημο Καλαχάρι
Μετά από λίγες μόνο ώρες ύπνου σηκώθηκα το επόμενο πρωί. Με μία σπανιότατη ευεξία πετάχτηκα πάνω και κίνησα βιαστικά να εξέλθω της σκηνής· ώστε να χαρίσω στα μάτια μου την γηθοσύνη του αντικρίσματος μίας ακόμη όμορφης, νέας ημέρας.Σαν τράβηξα το φερμουάρ της σκηνής, άκουσα ξαφνικά μία συνήχηση από κάποια παράξενα τετερίσματα και σκουξίματα, συνοδευόμενα από ένα ελαφρύ, … [Read more...]
Η Διαμονή μου σε χωριό της Φυλής Κόσα στην Αφρική
Κατά το απογευματάκι φτάσαμε στον τόπο που θα διανυκτερεύαμε εκείνη την πρώτη μας νύχτα στην Μποτσουάνα: μία κατασκήνωση μέσα στην ζωγραφιστής ομορφιάς περιβάλλουσα ημιέρημο, λίγο έξω από μία πολίχνη ονόματι Ghanzi.Νωθρές ώρες περάσαμε εκείνο το απόγευμα, φέρνοντας βόλτες γύρω από την κατασκήνωση και βιώνοντας την βαθιά γαλήνη που διέπνεε το ονειρόπλαστο τοπίο, μέχρι το … [Read more...]
Γκίρι Γκίρι: Το Πανίσχυρο Φυλαχτό Βουντού της Δυτικής Αφρικής
Το πιο κοινό ανθρώπινο χαρακτηριστικό μάλλον είναι η ελπίδα. Υπάρχουν άνθρωποι με ένα πόδι, τέσσερα χέρια, δύο κεφάλια... μα δύσκολα φαντάζεται κανείς άνθρωπο που δεν ελπίζει.Η ελπίδα είναι βασικά αυτό που βιώνει κάποιος όταν τα πρακτικά του μέσα δεν επαρκούν ώστε να επιφέρουν μία επιθυμητή αλλαγή στην πραγματικότητα. Η επιθυμία μας αυτή να καθορίσουμε την πραγματικότητα … [Read more...]
Η πρώτη επαφή μου με την Γλώσσα Σουαχίλι στην Mbeya της Τανζανίας
Παρέλαβα την βίζα εισόδου μου στην Τανζανία επί τόπου στο γραφείο μετανάστευσης, και ηύρα πάλι το λεωφορείο ― που για καλή μου τύχη με περίμενε, μιάς-και ήμουν, από ώρα ήδη, ο μόνος καθυστερημένος επιβάτης. Απελογήθην στον οδηγό, εξηγώντας τού τα παρατράγουδα που είχα στο γραφείο μετανάστευσης της Ζάμπιας, και πήδηξα στο όχημα. Αρχίσαμε αμέσως να οδεύουμε πλέον … [Read more...]
- « Previous Page
- 1
- …
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- …
- 19
- Next Page »
