Η Μοσούλη μάλλον ουδέποτε αποτέλεσε προσθήκη στην λίστα των ονειρεμένων σου ταξιδιωτικών προορισμών. Πιο πρόσφατα, μπορεί και να είχε βρεθεί στην κορυφή της λίστας με τα μέρη του πλανήτη όπου πιο σίγουρα θα σκοτωνόσουν — από φόνο, ή αυτοκτονία εάν κατά τύχη είσαι τζιχαντιστής. Αλλά αφότου απελευθερώθηκε από το Ισλαμικό Κράτος τον Ιούλιο του 2017, λαμπύριζε στο ραντάρ της εμής … [Read more...]
Κίεβο-Θεσσαλονίκη με το ποδήλατο
Το καλοκαίρι του 2015, πλέον του ενός έτους από την επανάσταση του Μεϊντάν, το Κίεβο ήταν μία εντελώς ειρηνική πολιτεία. Ιδίως κατά την κορύφωση του καύσωνα, ούτε πουλί δεν ακουγόταν ανά το αραιόκτιστο προάστιο των Δνειπέρου Ηρώων, στον τερματικό σταθμό της βόρειας γραμμής του μετρό, το οποίο τότε αποκαλούσα γειτονιά μου.Ήμουν εκεί για καλοκαίρι. Αυτό θα τελείωνε, και σύντομα … [Read more...]
Δύο τουρίστες στην Βαγδάτη
Ήμασταν τυχεροί που είχε συννεφιά υπέρ της πολιτείας του Ερμπίλ. Αυτό δεν είθισται. Και συνέβη την τέλεια μέρα: την μέρα που έπρεπε να περάσουμε ολόκληρη έξω κωλοβαρώντας.Το Ερμπίλ δεν ήταν ο τύπος πόλης με τα αχανή δενδρόφυτα άλση και τα χαριτωμένα σκιερά παγκάκια για να καθίσεις. Ήταν τύπος πόλης με πλατιές, ατέρμονες οδούς και άδεια, αμμώδη οικόπεδα, παρεμβαλλόμενα από … [Read more...]
Όταν ορειβατείς μόνος στα Ιμαλάια, ποτέ μην εξοργίσεις τον θεό Τζάμπλου Ντέφτα
Ένα σημαντικό πράγμα που έχω μάθει ανά τις πολυετείς μου περιπλανήσεις: Όταν ακούς για θεούς (δη παντοδύναμους), προετοιμάσου για μπελάδες. Υπάρχουν λογιών-λογιών θεοί που η υπαρξιακή ανησυχία των ανθρώπων έχει επινοήσει. Αυτοί έχουν προσλάβει τόσο ποικίλους χαρακτήρες όσο και οι χαρακτήρες των επινοητών των. Κάποιοι είναι δημοκράτες, κάποιοι είναι παντοκράτορες· κάποιοι … [Read more...]
Ένα Καλοκαίρι Σε Ένα Νορβηγικό Δάσος Γεμάτο Ψυχεδέλεια
Είναι κάποιες φορές που οι καιροί αλλάζουν ραγδαία. Διαφόρως από τις ομαλές μεταβάσεις της δικής μας εύκρατης ζώνης, και εν πλήρει αντιθέσει με την απούσα κλιματική ποικιλία των τροπικών, οι εποχές στα βόρεια γεωγραφικά πλάτη αυτού του πλανήτη μεταβάλλονται ακραία και ξαφνικά.Τρεις μήνες διαρκεί ο κίτρινος φυλλοτάπητας του φθινοπώρου. Γιγαντιαίες δρύες, λεύκες, κλήθρες, και … [Read more...]
Ένας μήνας στην Κουριλική Λίμνη: 30 άνθρωποι και 300 αρκούδες στην μέση του πουθενά
Γεμάτος απογοήτευση έμεινα να θωρώ το σκηνικό πίσω από την τραβηγμένη κουρτίνα... Τα οργουελικά, φαιώδη, τσιμέντινα ανθρωποδοχεία που οι Σοβιετικοί ονόμασαν χρουστσιόβκες έδειχναν έτι μουντότερα πίσω από το πέπλο της αντάρας. Η πυκνή μάζα μαυροσυννέφων που τα σκέπαζε δεν άφηνε ούτε ίχνος ηλιαχτίδας έστω και να δηλώσει την τοποθεσία του ηλίου, που άρτι θα είχε ανατείλει δίπλα … [Read more...]
Διασχίζοντας την Σιβηρία σε ένα βαγόνι γεμάτο Βορειοκορεάτες
Κοιμόμουν βαριά στην στενή πάνω κουκέτα ενός συρμού τρίτης θέσης μίας απηρχαιωμένης σοβιετικής αμαξοστοιχίας που ταξίδευε προς ανατολάς τον υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο. Το ένστικτό μου, υποκινούμενο από επιθυμία τεντώματος και δίψα νικοτίνης, με ανέγειρε εκεί που το τρένο φρέναρε προς ακινητοποίηση. Τράβηξα ελαφρά την κουρτίνα να ρίξω μια ματιά από το παράθυρο. Ήταν χαράματα. … [Read more...]
Επτά μήνες Κορονοϊού αποκλεισμένοι στην Ασία
Πρώτη φορά μετά από χρόνια που άκουσα την λέξη κορονοϊός ήμουν σε ένα μικρό φιλιππινέζικο νησί επ’ ονόματι Σικιχόρ. Η ύπαρξη του νέου μικροβίου πρέπει ήδη λίγο καιρό να κυκλοφορούσε στις διεθνείς ειδήσεις, αλλά εκείνο το διάστημα ήμουν κάπως αποκομμένος από τον κόσμο. Το νέο αρχικά μού εγνωστοποιήθη από την σπιτονοικοκυρά μου.«Το και το» μάς είπε ένα μεσημέρι που μας πέτυχε … [Read more...]
Τέσσερις ημέρες γύρω από την Γκάμπια
Μια-εκατοστή χιλιόμετρα νότια από την αχανή πολιτεία που στέφει το δυτικότερο ακρωτήριο της Αφρικής και λέγεται Ντακάρ, εκτείνεται μία δολιχή, υποτροπική παραλία. Περί τα είκοσι χιλιόμετρα αδιάκοπης, ψιλόκοκκης αμμουδιάς έχει ξεβράσει ο Ατλαντικός σε αυτήν την αραιοκατοικημένη ακτή. Χώρια από τα διάσκορπα, υποτυπώδη ψαροχώρια, η ακτογραμμή δεν καταλαμβάνεται παρά από ατέρμονες … [Read more...]
Μία νύχτα στο Αλγκάρβε… που παρατρίχα δεν έχασα το δίπλωμα οδήγησης
Ένας αιμάτινος, ψυχοπραϋντικός ήλιος βουτούσε προς τον ατέρμονο ορίζοντα του Ατλαντικού. Εξασθενούσε η θαλάσσια αύρα και αραίωνε ο κόσμος στην απέραντη φιναμμουδιά. Τα τουριστικά φαγοποτάδικα άρχιζαν να γεμίζουν στην παράκτια προμενάδα αποπάνω. Λάμβανε τέλος άλλη μία ερατεινή ανοιξιάτικη μέρα στο Αλγκάρβε.Κόντευε να βραδιάσει στο Πορτιμάο της νότιας Πορτογαλίας... και βάσει … [Read more...]
- « Previous Page
- 1
- …
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- …
- 19
- Next Page »
