Το φέρι και το λεωφορείο για τα σύνορα πήραν ελάχιστο χρόνο. Η μεταναστευτική διαδικασία εξόδου από την Νικαράγουα πήρε πάλι το πλείστον της ημέρας. Είχε νυχτώσει για-καλά όταν φτάσαμε στο Μοντεβέρδε.Το πρωί διαπίστωσα γιατί αυτό το όρος είχε ονομαστεί ως είχε. Όχι πως η Κεντρική Αμερική εν γένει στερείται βλάστησης, αλλά εδώ το πράσινο γέμιζε την γη όπως νερό βαρέλι. … [Read more...]

Ήταν ακόμη νωρίς το απόγευμα όταν το δεύτερο λεωφορείο μας απεβίβασε πριν τα σύνορα της Νικαράγουας. Ο τελικός μας προορισμός απείχε μόλις σαρανταπέντε χιλιόμετρα μετά από αυτά. Ήμασταν στο πρόγραμμα να αφιχθούμε με μπόλικο απομένον φως. Όλες οι τέσσερις συνοριακές διελεύσεις που μέχρι τούδε είχαμε πραγματοποιήσει σε αυτό το ταξίδι είχαν αποδειχθεί περίπατος. Υπολογίζαμε σε … [Read more...]

Σαν ξαναπατήσαμε ηπειρωτική στεριά, θέλαμε να συνεχίσουμε γραμμή προς Νικαράγουα. Αλλά προέκυψε πρόσκομμα. Σωστή παρανοϊκή δικτατορία, η χώρα απαγόρευε παντάπασι όχι μόνο την χρήση αλλά και την διαμετακόμιση δρόνων. Καθώς κατείχαμε δρόνο που δεν επιθυμούσαμε να κατασχεθεί ρισκάροντας την λαθραία του εισαγωγή, χρειαζόμασταν νέο σχέδιο.Η λύση ήταν μία: να πετάξουμε στην Κόστα … [Read more...]

Γυρίσαμε από τον ίδιο δρόμο στην κομβική πόλη Σάντα Ρόζα, μέσω της οποίας είχαμε τις προάλλες μεταβεί στο Γκράσιας, και αλλάξαμε λεωφορείο. Αυτό μας μετέφερε δυτικά, διαμέσου μιας καταχνιασμένης, απόμακρης κοιλάδας που περιείχε τον Ποταμό Κοπάν. Λίγο πριν τα σύνορα της Γουατεμάλας, τερματίσαμε στην κωμόπολη Κοπάν.Ήταν εξίσου όμορφη με το Γκράσιας—ζωηροβαμμένα παραδοσιακά … [Read more...]

Δύο λεωφορεία και ένα ταξί μας οδήγησαν στον ανατολικό σταθμό του Σαν Σαλβαδόρ, οπόθεν πιάσαμε τρίτο λεωφορείο προς βορρά. Επιβάτες και μικροπωλητές ανεβοκατέβαιναν συνεχώς στις συχνές στάσεις που κάναμε ανά τις πυκνοκατοικημένες κοιλάδες ανάμεσα στα ηφαίστεια. Οι δεύτεροι πηδούσαν έξω από το όχημα εν κινήσει, σε τέτοιες ταχύτητες που αν μετανάστευαν στο Χόλιγουντ θα είχαν … [Read more...]

Σε έναν θορυβώδη κόμβο στα πέριξ του Σαν Σαλβαδόρ, μας άφησε ένα λεωφορείο και μας πήρε άλλο. Μας πέταξε σε έναν αλμυρό και ηλιοψημένο δρόμο όπου ένας ωκεάνιος αέρας ενεφύσει ελευθερία στην θαλασσοπολιτεία La Libertad. Ένα περαστικό βανάκι μας ταξίδευσε λίγα χωριά και πολλές στροφές παρακάτω στην κοφτή, ολοπράσινη ακτή. Και έτσι φτάσαμε στο Ελ Σόντε.Σαν θησαυρός κρυμμένος μέσα … [Read more...]

Ήμασταν οι πρώτοι που μπήκαμε στο λεωφορείο. Ως πάντοτε όταν δίνεται η δυνατότητα, βολευτήκαμε στην γαλαρία όπως αυξήσουμε τις πιθανότητες επιβίωσης σε περίπτωση ατυχήματος.Δεύτερος μπήκε ένας τύπος που ήταν ερυθρόδερμη εκδοχή του Τζον Γουέιν. Κάθισε μπροστά μάς, και πιάσαμε κουβέντα. Προέκυψε πως ήταν ο σεκιουριτάς. Τελευταία, είπε, είχαν μεγάλο πρόβλημα με ληστείες σε αυτήν … [Read more...]

Σουρούπωνε όταν το τελευταίο μίας σειράς λεωφορείων μας κατέβασε κάπου στα προάστια της Αντίγουας: της κλεινής, παραμυθένιας πάλαι πρωτεύουσας του ισπανικού Αντιβασιλείου της Γουατεμάλας που τότε κάλυπτε όλη την Κεντρική Αμερική. Είχε νυχτώσει όταν φτάσαμε στην ιστορική οικία, σε έναν αφώτιστο δρόμο, που θα αποκαλούσαμε σπίτι για κάποιο αόριστο επερχόμενο διάστημα. Πετάξαμε … [Read more...]

Βασικά πιάσαμε το λάθος κοτολεωφορείο. Το συνειδητοποίησα κανα-μισάωρο αφότου προσπεράσαμε την στροφή μας. Ζητήσαμε επιτόπου στάση, απεβιβάσθημεν στην μέση του πουθενά, διασχίσαμε τον δρόμο απέναντι, και περιμέναμε ό,τι περάσει. Το που πέρασε μας γύρισε στην στροφή, οπόθεν πήραμε το πρώτο που έστριψε.Από το επίπεδο οροπέδιο, ράγδην κατηφόρισε ο δρόμος στις απόκρημνες, … [Read more...]

Μετά από εικοσιτετράωρο ταξίδι με τρία λεωφορεία, κατεβήκαμε στην παραμεθόρια πόλη Ταπατσούλα, λίγα χιλιόμετρα προ της γουατεμαλικής συνοριογραμμής. Η μέρα μόλις άρχιζε, θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε, αλλά ήμασταν κουρασμένοι. Εξού και προτιμήσαμε ένα διήμερο διαλειμματάκι. Βρήκαμε ένα οικονομικό Airbnb στην κωμόπολη Κακαοατάν, λίγο βορειότερα από την Ταπατσούλα, και πήραμε την … [Read more...]