Η πρώτη μας στάση ήταν το Μπαγκαμόγιο: μία παραθαλάσσια πολίχνη, εξήντα περίπου χιλιόμετρα βόρεια τού Νταρ. Η λιμενοπολιτεία αυτή ιδρύθηκε κατά τα τέλη του προπροηγουμένου αιώνα, και εκείνη την εποχή αποτέλεσε σημαντικό κέντρο εμπορίου. Υπήρξε επίσης το πρώτο παράρτημα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στην ανατολική Αφρική· αφότου η πρώτη ιεραποστολή αφίχθη εκεί το 1868. Από το ίδιο έτος έως και το 1891, διετέλεσε και πρωτεύουσα της Γερμανικής Ανατολικής Αφρικής· οπόταν γνώρισε και την μεγαλύτερη ακμή της. Πολλοί μεγάλοι εξερευνητές, όπως ο Stanley, ο Speke, και ο Burton, χρησιμοποίησαν αυτόν τον τόπο ως αφετηρία των αποστολών των προς την τότε terra incognita της αφρικανικής ενδοχώρας και τις πηγές του Νείλου. Το πτώμα του David Livingstone είχε επίσης ενταφιασθεί εκεί προσωρινά, σε έναν πύργο που σήμερα έχει μετονομασθεί προς τιμήν του.
Αυτή η ιστορία είναι απόσπασμα από το βιβλίο μου «Από το Κέιπ Τάουν στην Αλεξάνδρεια», στο οποίο αφηγούμαι το επικό, μοναχικό μου ταξίδι από άκρη σε άκρη της σαγηνευτικής Αφρικής, και διαβιβάζω μία σοβαρή μεν, γλαφυρή δε, απεικόνιση της ετερόμορφης και ιδιάζουσας αφρικανικής πραγματικότητας.
Περάσαμε εκεί λίγες μόνο μεσημεριανές ώρες. Κάναμε ωραίες βόλτες τριγύρω στα γραφικά δρομάκια, χαζεύοντας τα βγαλμένα από άλλη εποχή ρομαντική, πέτρινα οικήματα, εκκλησίες, και φρούρια. Γευματίσαμε και κάποια νόστιμα θαλασσινά· ρίξαμε και μία γρήγορη βουτιά, την τελευταία στον Ινδικό Ωκεανό… και κινήσαμε έτι βορειότερα.
