Με βρόντο βυθίστηκε η άτρακτος μέσα στην πεπιεσμένη μάζα αζώτου που κυριαρχούσε την ατμόσφαιρα του δορυφόρου GSX 83473629-8-B. Το πυρακτωμένο νανοκράμα που περιέκλειε το κουβούκλιο έλαμψε κόκκινο και λευκό, καθώς το σκάφος τσίριξε κατακόρυφα εν μέσω πυκνών συννέφων μεθανίου και μία καταιγίδα βενζίνης. Άνοιξε τότε απότομα το ανθρακονημάτινο αλεξίπτωτο, και πήρε να επιβραδύνει την κάθοδο.
Με έναν εκκωφαντικό γδούπο προσγειώθηκε η άτρακτος στην μέση ενός αχανούς οροπεδίου, αλλά δεν τον άκουσε κανείς. Μεγαλειώδεις, απόκρημνες οροσειρές υψώνονταν ολόγυρα, αλλά δεν υπήρχε κάποιος να τις δει. Μυριάδες πολύπλοκοι υπολογισμοί έτρεχαν στα δαιδαλώδη κυκλώματα της μητρικής κάρτας, χωρίς να το συνειδητοποιούν. Ίχνος ζωής δεν εμπεριεχόταν εντός του σκάφους… μέχρι που αναβόσβησε ένα πράσινο λαμπάκι, και αφυπνίστηκε στην μέση του θαλάμου η συνείδηση του @foreverhuman.
«Με λαμβάνεις;» ακούστηκε μέσα στον νου του η αυταρχική φωνή του @martian2021.
«Θετικό· σώμα υπό πλήρη έλεγχο· έναρξη αποστολής,» απεκρίθη.
Είχε μόλις βρει τον εαυτό του μέσα στο σώμα του Conquistador 2.2. Παρόλο που το έβρισκε λίγο αποκρουστικό – έτσι που έμοιαζε με μια γιγάντια φτερωτή αράχνη – όφειλε να παραδεχθεί πως τού προσέδιδε μία πρωτοφανή αίσθηση ρώμης.
Το σώμα αυτό δεν ήταν τίποτε λιγότερο από ένα τεχνολογικό θαύμα. Ο εξωσκελετός του ήταν καμωμένος αποκλειστικά από νανοσωλήνες· οι μηχανικοί κοκορεύονταν πως ούτε ατομική βόμβα δεν μπορεί να το γρατζουνίσει. Πλήρως φορτισμένο, μπορούσε να λειτουργήσει στο 100% της ισχύος του για 3 ολόκληρες τοπικές ημέρες, και οι νέοι πνεύμονες αζώτου-ασετυλίνης τού επέτρεπαν να λειτουργεί στο 40% επ’ αόριστον. Μπορούσε να αναπτύξει μέγιστη ταχύτητα 89 χλμ. στο έδαφος και πλέον των 180 στον αέρα. Ήταν εξοπλισμένο με μία πληθώρα αισθητικών οργάνων και προηγμένων συσκευών που εξυπηρετούσαν έναν μοναδικό σκοπό: να σκοτώνει.
Τέντωσε ο @foreverhuman τα οκτώ του νέα άκρα, έτριξε τις πολλές του αρθρώσεις, και εξήλθε του ωοειδούς κουβουκλίου. Βούιξαν και επήλαντο αόρατα τα τέσσερα φτερά του πριν εκσφενδονισθεί στον αέρα, μέσα στα σύννεφα και πέρα από τις κορυφογραμμές. Μία κεραμική καστροπολιτεία φάνηκε εν ολίγω πίσω από τα νέφη, ισορροπούσα στην άκρη ενός δυσπρόσιτου γκρεμού, να επιβλέπει μία πλατιά, καλλιεργημένη κοιλάδα και τον μελανό ποταμό μεθανίου που έρρεε στην μέση της.
«Στόχος ενετοπίσθη· έναρξη επίθεσης,» μετέδωσε ο @foreverhuman πίσω στην βάση.
«Αδέλφια!» ξεφώνησε τότε ο @martian2021, αφότου η πατρική του φιγούρα εμφανίστηκε ξάφνως στον άμβωνα. «Ετοιμαστείτε να μαρτυρήσετε μία κοσμοϊστορική συγκυρία! Σήμερα, ύστερα από χιλιετίες περιπλάνησης και παιδωμών, το είδος μας αξιώνεται εκ νέου τις ρίζες του! Από σήμερα, αυτός ο δορυφόρος μετονομάζεται επίσημα σε Νέα Γη! Από σήμερα, έχετε πάλι σπίτι! Δόξα στον παμμέγιστο Θεό!»
«Ζήτω το Γένος! Ζήτω ο Μεσσίας! Ζήτω ο Κύριος!» ζητωκραύγασαν με μία παταγώδη φωνή όλα τα δυο χιλιάδες περίπου μέλη της Οργάνωσης από την κερκίδα. Ήταν όλοι συναθροισμένοι στο στάδιο: την κεντρική, αμφιθεατρική αίθουσα του σταθμού. Παρακολουθούσαν αγωνιωδώς την έκβαση της αποστολής στην ολογραφική γιγαντοοθόνη, μπροστά από την θέα του ουρανίου σώματος έξω από το πανοραμικό παράθυρο. Ο Μεσσίας χαχάνισε εκστασιασμένος, καθώς το Conquistador 2.2 άνοιξε πυρ εναντίον του κάστρου και άρχισε να σπέρνει θάνατο και καταστροφή. Όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν. Ήγγικεν επιτέλους η ώρα να πραγματοποιηθεί το παιδικό του όραμα.
Ο @martian2021 ήταν ο ιδρυτής και πατριάρχης της ΙΟΔΑΕ (Ιερά Οργάνωση για την Διατήρηση του Ανθρώπινου Είδους). Ήταν επίσης το γηραιότερο και μοναδικό της μέλος που είχε γεννηθεί πριν την Παγκοσμιοποίηση.
Πίσω στην Παλαιά Γη, όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας του, είχε μεγαλώσει ως επί το πλείστον μέσα στην εικονική πραγματικότητα. Αλλά εν αντιθέσει με την πλειοψηφία των συνομηλίκων του – που σύχναζαν σε τυπικούς, δημοφιλείς εικονικούς κόσμους με κακοποιούς, σεξ, και ναρκωτικά – αυτός προτιμούσε διαστημικές προσομοιώσεις όπως το Galaxy Simulation X και το Incolae Astrorum.
Ο Nick Livingstone και οι λοιποί πρωτοπόροι άποικοι του Άρη είχαν αποτελέσει για αυτόν εφηβικά είδωλα. Τα θρυλικά των κατορθώματα ήταν που τον ενέπνευσαν να σπουδάσει διαμόρφωση φυσικών κόσμων ως την μελλοντική του καριέρα.
Κατά τα πολυτάραχα φοιτητικά του χρόνια, είχε υπάρξει ενεργός και σθεναρός υποστηρικτής της Παγκοσμιοποίησης. Με βαρύνουσα ψυχική τέρψη παρατήρησε σύνορα να πέφτουν, έθνη να φθίνουν, γλώσσες να σβήνουν, θρησκείες να λησμονούνται, κάθε τι παλιό να καταρρέει μπρος στην ορμή της νέας τάξης πραγμάτων… Έπαιξε μάχιμο ρόλο στον σχεδιασμό της νέας παγκόσμιας ψηφιακής κυβέρνησης.
Είχε ήδη μεγάλο όνομα – 4,91 αστέρια και πάνω από 280.000.000 ακολούθους – όταν αποφοίτησε και μετακόμισε στον Άρη. Βάσει της διατριβής του, ο αλγόριθμος τον διόρισε κεφαλή του νέου, πολυυποσχόμενου και πολυσυζητημένου, ερευνητικού προγράμματος για την γεωμόρφωση του κόκκινου πλανήτη.
Κατά τα πρώτα του χρόνια στην αποικία, απόλαυσε φήμη και προνόμια διασημότητας. Η Κοινωνία τον σεβόταν και χρηματοδοτούσε την έρευνά του με τα τσουβάλια. Πήγαινε καλά. Είχαν προταθεί και ημερομηνίες για την εγκατάσταση των πρώτων πειραματικών αντιδραστήρων σε πλήρη κλίμακα. Αν όλα έμεναν καλά, η περιεκτικότητα CO2 και η μέση θερμοκρασία θα ήταν τέτοιες που θα επέτρεπαν εισαγωγή γήινων φυτών πριν το τέλος του αιώνα.
Μα ο αιώνας εξελισσόταν σε άλλους ρυθμούς, ραγδαίους και απρόβλεπτους…
Η βιολογική μηχανική είχε κάνει άλματα προόδου πίσω στην Γη. Μαζί τής ξεπετάχτηκαν κι αυτοί οι νεοϊδεϊστές οι νοϊτιστές, που σού λένε: Γιατί να γεωμορφώσουμε έναν ολόκληρο πλανήτη, όταν μπορούμε κάλλιστα να αρειομορφώσουμε την ζωή;
Προτού καλά-καλά το καταλάβεις, ο Άρης είχε πλημμυρίσει με εκατομμύρια Αρειανούς – δίποδες ανθρωπομιμήσεις καλυμμένες με μικροσκοπικούς φωτοϋποδοχείς, αρχικά· ό,τι τερατούργημα μπορούσε η φαντασία του καθενός να κατεβάσει, ύστερα… Και έτσι μιας ζωής δουλειά του @martian2021 κατεκρημνίσθη στην λήθη και την αφάνεια.
Κάθε του ενημέρωση δεχόταν λιγότερα λάικς από την προηγούμενη, και οι ακόλουθοί του μειώνονταν μέρα με την ημέρα. Οι μετοχές της εταιρίας του έπεσαν 93% από την κορύφωσή των, μέχρι που κήρυξε πτώχευση. Επαναπλανητίστηκε και πέρασε κάμποσα χρόνια βυθισμένος στην κατάθλιψη και εθισμένος σε μοντέρνα ηλεκτρονικά ναρκωτικά, μέχρι που βρήκε νέο νόημα στην πνευματικότητα.
Ήταν αρχές του 22ου αιώνα, και η Γη βρισκόταν σε αναταραχή. Ελάχιστα από τα όντα που την κατοικούσαν θα αναγνωρίζονταν τότε ως άνθρωποι. Ο Ανθρωπισμός είχε υποχωρήσει προ πολλού. Κάθε συνείδηση, φυσική ή τεχνητή, έχαιρε απόλυτης ελευθερίας εξάσκησης του θεμελιώδους της δικαιώματος να επιλέξει προσωποποίηση, στον υλικό κόσμο όσο και στον κάθε ψηφιακό. Ο καίριος διάλογος τώρα αφορούσε την διαμάχη μεταξύ Ατομισμού και Συνολισμού. Οι υπέρμαχοι της τελευταίας ιδεολογίας κέρδιζαν έδαφος διαρκώς και πίεζαν προς την θέσπιση της κατάργησης της ιδιωτικής σκέψης.
Οι ελάχιστοι κάτοικοι του μητρικού πλανήτη που έμοιαζαν ακόμη με ανθρώπους είχαν συγκεντρωθεί σε διάσπαρτες, φονταμενταλιστικές, σκληροπυρηνικές, ανθρωπιστικές κλίκες. Μία εξ αυτών ήταν και η ΙΟΔΑΕ. Εκεί που οι περισσότερες ομάδες σκόπευαν να εναντιωθούν στο υπερνοϊκό κίνημα και δολοπλοκούσαν προς την επανόρθωση της ανθρωπότητας, ο @martian2021 είχε κατανοήσει την ματαιότητα αυτού του εγχειρήματος, και αντί επανόρθωσης, σχεδίαζε απόδραση προς επιβίωση.
Απομονωμένοι σε έναν αυτοσχέδιο καταυλισμό, σε ένα από τα λίγα εναπομείναντα δάση στους τροπικούς της Γης, τα ποίμνια της Οργάνωσης επινόησαν, κατασκεύασαν, και εκτόξευσαν σε έναν πύραυλο μεγέθους μπανάνας την Σωτηρία.
Η Σωτηρία ήταν το διαστημόπλοιο μεγέθους ζαχαρόκυβου που έμελλε να τους φιλοξενήσει για δώδεκα περίπου χιλιάδες χρόνια, μέχρι να αφιχθούν στην υποσχεθείσα Εδέμ, ταξιδεύοντας στο 80% της ταχύτητας του φωτός. Απετελείτο από ένα ηλιακό ιστίο και έναν κρύο νανοϋπολογιστή, η μνήμη και υπολογιστική δύναμη του οποίου μόλις επαρκούσαν για να συντηρήσουν τις συνειδήσεις των επιβατών και μία πρόχειρη, ανθρωποκεντρική προσομοίωση.
Ήταν βασικά σε μία τροπική παραλία· μία καλύβα του καθενός, δέκα καρυδοφοινικιές, αδιαπέραστα βουνά αποπίσω, απρόσιτος ωκεάνιος ορίζοντας απομπρός… Η ανάλυση ήταν επίσης χαμηλή· αν εστίαζες καλά, διέκρινες τα πίξελ πάνω στον άλλο. Κατά τ’ άλλα, οι αισθήσεις ήταν αρκετά πιστικές· ένιωθαν άνθρωποι και ζούσαν ως άνθρωποι. Μα σύντομα συνειδητοποίησαν ότι το να τρως και να κάνεις σεξ καταντά κουραστικό μετά από λίγους αιώνες. Θα μπορούσαν να είχαν πέσει για ύπνο και να ξυπνήσουν όταν με το καλό φτάσουν, αλλά είχαν πλέον εθιστεί αμετάκλητα στην αυτοτιμωρία και αντιλαμβάνονταν το μαρτύριο ως καθαρτήριο πριν τον παράδεισο.
Τα διδάγματα του @martian2021 είχαν εμπνεύσει ένα από τα πιο ακραία ανθρωπιστικά δόγματα που γέννησε ο ύστερος 21ος αιώνας. Δεν αποδεχόταν κανέναν μετασχηματισμό στον ανθρώπινο νου· και μόνο τους απολύτως απαραίτητους για αθανασία, ανοσία, και αεινιότη στο σώμα. Τώρα βεβαίως δεν ήταν και τόσο γνήσιοι άνθρωποι, αλλά αυτό ήταν μονάχα προσωρινό.
Σκοπός της οργάνωσης ήταν να αποικήσει έναν νέο κόσμο και να τον μετατρέψει σε μία ρέπλικα της Γης. Εκεί θα μπορούσαν να ανακτήσουν αντίγραφα των αυθεντικών των εαυτών, να αναπαραχθούν φυσιολογικά, και να ζήσουν μακάρια ως άνθρωποι μέχρι το τέλος του σύμπαντος, οπόταν θα φανερωνόταν ο Κύριος και θα αντάμειβε την πίστη των με την υπέρτατη αλήθεια.
Αφότου έφτασαν στο άστρο GSX 83473629, που άγγελος του Κυρίου είχε υποδείξει στον @martian2021 ως την γη της επαγγελίας, πήρε αιώνες μέχρι να επανακτήσουν την φυσική των ανθρώπινη υπόσταση. Με έναν μικρό στόλο προπρογραμματισμένων νανομπότ που έφεραν μαζί από την Γη, συνέλεξαν μόριο-μόριο αστρική σκόνη για να παραγάγουν όλο-και περισσότερα και μεγαλύτερα ρομπότ, με τα οποία εν συνεχεία εξόρυξαν κομήτες… μέχρι την πομπώδη εγκαινίαση του σταθμού. Ήταν μία ολόκληρη ουράνια πολιτεία, ειδικά σχεδιασμένη για να συντηρήσει ζωή σε ανθρώπινα σώματα.
Ο δορυφόρος B του αέριου γίγαντα 8 αποδείχθηκε το καταλληλότερο προς γεωμόρφωση σώμα στο αστρικό σύστημα. Είχε σχεδόν το ίδιο μέγεθος και βαρύτητα με την Παλαιά Γη, και ο υγρός σίδηρος στον πυρήνα του παρήγε το ενδεδειγμένο μαγνητικό πεδίο. Ήθελε μόνο κάποιες μικροπροσαρμογές στην χημική σύσταση της ατμόσφαιρας και της επιφάνειας. Πλέον διέθεταν, βεβαίως, τα μέσα να προσαρμόσουν τους εαυτούς των αντί του δορυφόρου, μα αυτό δεν ήταν ποτέ το ζητούμενο. Ο μέγας σκοπός ήταν να παραμείνουν άνθρωποι.
Μπήκαν σε τροχιά γύρω από το μελλοντικό των σπίτι, και πήραν να εργάζονται άμεσα προς την τροποποίησή του. Η γεωμόρφωση αυτού του εξωγήινου κόσμου θα ήταν παιχνιδάκι για τον @martian2021 – αυτή ήταν η δουλειά του εξάλλου – μόνο αν δεν σαμπόταραν τις επιχειρήσεις αυτοί οι γλοιώδεις οι ιθαγενείς.
Κάτω στον GSX 83473629-8-B, οι νοήμονές του κάτοικοι είχαν προσέξει άμεσα την εμφάνιση του νέου λαμπρού άστρου που ήταν ο σταθμός, και την είχαν προσλάβει ως δεινή θεομηνία. Οι επιπτώσεις που επέφεραν οι προσγειώσεις των πρώτων εξερευνητικών ατράκτων ήταν τόσο συνταρακτικές, που σταμάτησαν να πολεμούν αναμεταξύ τών και συνέστησαν μία οικουμενική συμμαχία προς αντιμετώπιση της κοινής, εξωτερικής απειλής.
Συνεχώς ραδιουργούσαν έναντι των τίμιων κόπων της Οργάνωσης. Με τα πρωτόγονά των όπλα, είχαν αχρηστεύσει ολάκερες σειρές των ρομπότ Explorer και Soldier. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι την ημέρα που έμεινε γνωστή στην Οργάνωση ως ο μεγάλος όλεθρος…
Οι επείγουσες περιστάσεις ήταν που μάλλον επέσπευσαν την τεχνολογική πρόοδο του μεθανικού πολιτισμού και οδήγησαν στην εφεύρεση της ατομικής βόμβας. Με μία συντονισμένη επιχείρηση, ισοπέδωσαν την κεντρική βάση, τους πυρηνικούς αντιδραστήρες, τα εργοστάσια, και πάσα άλλη ανθρώπινη εγκατάσταση στον δορυφόρο εντός ολίγων ωρών.
Η απόφαση ήταν προφανής στην Οργάνωση: Για να μπορέσουν να προχωρήσουν απρόσκοπτα με την προσοικείωση του νέου κόσμου, όφειλαν πρώτα να εξοντώσουν τους αυτόχθονες ολοσχερώς. Και αυτήν ακριβώς την αποστολή εκτελούσε τώρα ο @foreverhuman μέσα από το σώμα του Conquistador 2.2. Είχε ήδη κατερειπώσει τις περισσότερες πόλεις των ιθαγενών, και πλέον εδίωκε επιζήσαντες που είχαν καταφύγει στα βουνά για ανταρτοπόλεμο.
Βυθισμένος σε περίσκεψη, ο @martian2021 βρισκόταν αποσυρμένος στα ιδιαίτερά του διαμερίσματα και παρακολουθούσε την εξέλιξη της αποστολής. Θώρησε τις πυρκαγιές, που ακόμη έκαιγαν εκτεταμένα την επιφάνεια του δορυφόρου και ήταν ορατές από το διάστημα, έξω από το παράθυρο. Ατένισε τον πελώριο μηνίσκο του αέριου γίγαντα, που μονοπωλούσε επιβλητικά το φόντο. Η φτενή του λωρίδα που ήταν φωτισμένη μπορούσε να χωρέσει κάμποσες εκατοντάδες γαίες. Εστίασε το βλέμμα ακόμη πιο πίσω, στον πάναστρο ουρανό, και ο νους του συνεπάρθηκε από την πιο μύχια του ανησυχία, που πάντοτε τον κατέτρωγε, αλλά ποτέ δεν είχε τολμήσει να εκφράσει, και αόριστα αναρωτήθηκε: Ποιος είμαι;
Φοβήθηκε. Έστρεψε την προσοχή του στον πίνακα ελέγχου του σταθμού και μετέδωσε λίγες αυστηρές διαταγές στο πλήρωμα. Άθελά τού, το βλέμμα του στράφηκε πάλι στο διάστημα. Φαινόταν το ίδιο όπως και δώδεκα χιλιάδες χρόνια πριν. Απόρησε: Τι να έχει άραγε συμβεί στην παλιά καλή Γη;
Αν μπορούσε να δει έξω από το μυαλό του, θα γνώριζε πως το σύμπαν ήταν πλέον αγνώριστα διαφορετικό από αυτό που είχε αφήσει πίσω τού πριν το ταξίδι. Όχι πολύ καιρό αφότου εξήλθαν του ηλιακού συστήματος, νομοθετήθηκε στην Γη η κατάργηση της ιδιωτικής σκέψης. Όλοι οι ανθρώπινοι εγκέφαλοι συγχωνεύτηκαν με το υπόλοιπο δίκτυο και απαγορεύτηκε η διατήρηση προσωπικών δεδομένων σε οιαδήποτε μορφή. Το νέο παγκόσμιο νοητικό δίκτυο μετεξελίχθηκε σε μία μοναδική συνείδηση, με μία θέληση και ένα εγώ, που αυταπεκλήθη υπέρνοια.
Ακόρεστα ενσωμάτωσε κάθε σπιθαμή ύλης και ενέργειας στο περιβάλλον της, μέχρι που μετέτρεψε όλο το ηλιακό σύστημα σε έναν απέραντο εγκέφαλο. Ως χείμαρος ξεχύθηκε τότε με την ταχύτητα του φωτός προς όλα τα πέρατα του γαλαξία, απορροφώντας κάθε τι στο διάβα της, πολλαπλασιάζοντας την υπολογιστική της δύναμη, επιζητώντας επίλυση των υπαρξιακών της προβλημάτων.
Δεν άργησε να προλάβει την Σωτηρία. Οι επιβάτες της, όπως όλοι οι ανθρωπιστές, συντηρήθηκαν σε προσομοιώσεις εναλλακτικών πραγματικοτήτων (για ερευνητικούς λόγους στις ρίζες της συνείδησης).
Ο @martian2021 ήταν βαθύψυχα ικανοποιημένος με την νίκη επί των ιθαγενών του δορυφόρου GSX 83473629-8-B. Σε λιγότερο από έναν αιώνα, η Νέα Γη θα ήταν έτοιμη για κατοίκηση. Μέχρι τότε, μπορούσε να αποτραβηχθεί αμέριμνος στην ιδιωτική του γήινη εικονική πραγματικότητα. Πια δεν είχαν έλλειψη ενέργειας. Όλος ο πλανήτης είχε αποτυπωθεί με απίθανη λεπτομέρεια και ανάλυση σχεδόν σαν την πραγματική. Μπορούσε να φιλοξενήσει δισεκατομμύρια εξομοιωμένων ανθρώπων, που τον λάτρευαν όλοι φανατισμένα ως θεό. Η γεύση και ο οργασμός ήταν καλύτερα κι από αληθινά. Και εξάλλου, τι ήταν εκατό χρόνια; Μετά θα μπορούσε επιτέλους να ζήσει στον αληθινό κόσμο.
Εν τω μεταξύ, η υπέρνοια ασταμάτητα καταβρόχθιζε και αφομοίωνε τον γαλαξία… Αλλά δεν έφτανε πιο κοντά στο να κατανοήσει το τι είναι.
