Ελίνα, Ελινάκι
Δώσ’ μού το λευκό σου το χεράκι
Να το σφιχτοκρατήσω
Και ποτέ να μην το ξαναφήσω
Τα ουρανοπαλάτια
Να θωρώ στα δυο σου μαύρα μάτια
Κι ας πάμε όπου μας βγάζει
Χώρια από σένα πράμμα δεν με νοιάζει
Ελίνα, Ελινούλα
Με την αγλαή σου την φατσούλα
Μείδα και μαύλιζέ με
Κι αν το θες τελείως τρέλανέ με
Το μόνο που κατέχω
Πως σιμά για πάντα θε να σ’ έχω
Τούτα συνελογίστηκα
Όταν σε πρωτοαντίκρισα
Και τώρα…
Για τα καλά πλέον πια την έχω πατήσει
Κλείνω τα μάτια και βλέπω την μορφή σου
Το λογικό μου με έχει παρατήσει
Και μονάχα θα ησυχάσω
Σαν σού πω πως σ’ αγαπάω
Για σε η καρδιά μου θαρρώ πως έχει σαλεύσει
Κλείνω τα αφτιά μου κι ακούω την φωνή σου
Τι έχω πάθει δεν ξέρω αλλά μού αρέσει
Διότι αυτό μονάχα νοιώθω
Πως πολύ σε αγαπάω
Η σκέψη μου ασταμάτητα κελαηδάει
Έχει φωλιάσει στην άφατη ομορφιά σου
Μα η μιλιά μου η φτωχή δεν ακολουθάει
Τι άλλο να σού πω δεν ξέρω
Εκτός του ότι σ’ αγαπάω
Όλο το εγώ μου από σήμερα ζει για σένα
Ψυχή και σώματι υπάρχω μόνο για σένα
Χώρια από σένα δεν θέλω άλλο κανένα
Και αυτό βροντοφωνάζω
Δυνατά πως σ’ αγαπάω
